plan gotyckiego kościoła św. Szczepana wg rekonstrukcja gotyckiego kościoła św. Szczepana i późnogotyckiego budynku szkoły parafialnej, Cracovia 3d Historia W 1302 roku po raz pierwszy w źródłach pisanych wspomniana została krakowska ulica św. Szczepana, sam kościół natomiast wzmiankowano w 1310 roku oraz w spisach świętopietrza z lat 1325 – 1327. Wymienił go także dokument biskupa Grota z 1327 roku, wyznaczający granice czterech najstarszych krakowskich parafii. Przyjmuje się, iż gotycka budowla powstała około 1300 roku, na miejscu starszego, jeszcze przedlokacyjnego kościoła (czyli przed 1257 rokiem). Budowa prawdopodobnie ciągnęła się przez cały XIV wiek i jeszcze w kolejnym stuleciu prowadzone były jakieś bliżej nieznane prace budowlane (być może zakładanie sklepień). W XV wieku prawo patronatu kościoła należało do króla, lecz w 1583 roku został on przekazany przez Stefana Batorego jezuitom. W 1655 roku podjęto decyzję o przebudowie kościoła w stylu barokowym z inicjatywy kanclerza wielkiego koronnego Stefana Korycińskiego. Miała ona objąć jedynie wnętrze świątyni z pozostawieniem gotyckich murów zewnętrznych. Dwa lata późnej Koryciński w testamencie pozostawił zapis o przeznaczeniu funduszy na odnowienie i przebudowę prezbiterium. Prace te wraz z przekształceniem zakrystii podjęto jednak dopiero w 1667 roku i zakończono w 1692. W 1732 roku kościół odebrano jezuitom, a w roku 1748 przekazano Akademii Krakowskiej. Przez kolejne lata podupadał on i niszczał, parafię św. Szczepana przeniesiono do kościoła karmelitów na Piasku, wyposażenie przeniesiono do innych kościołów lub sprzedano, aż ostatecznie w 1802 roku opuszczoną budowlę rozebrano. Architektura Kościół usytuowany był ukośnie w stosunku do średniowiecznej siatki ulic i otoczony starszym od niego cmentarzem. W narożniku cmentarza wznosił się późnogotycki budynek szkoły parafialnej, ufundowany przez Macieja Miechowitę na początku XVI wieku, na miejscu starszego, drewnianego, który spłonął w 1494 roku. Kościół wzniesiono z cegły układanej w wątku wendyjskim, w formie budowli halowej składającej się z korpusu na planie krótkiego prostokąta o wymiarach 17,6 x 15,2 metra, węższego i niższego czworobocznego prezbiterium oraz prawdopodobnie niedużej kruchty przy fasadzie zachodniej. Całość opięta została przyporami, pomiędzy którymi przepruto ostrołukowe okna. Wnętrze korpusu podzielone było na dwie nawy ustawionymi pośrodku filarami. Wymiary kościoła skłaniają do przypuszczenia, iż było to założenie dwufilarowe. Przy domniemaniu że korpus nawowy wzmacniały trzy pary przypór, to we wnętrzu prawdopodobnie założone były sklepienia trójpodporowe, przykryte wysokim dwuspadowym dachem. Stan obecny Kościół św. Szczepana nie zachował się do czasów współczesnych, mieścił się on w południowo – wschodniej części dzisiejszego, niezabudowanego placu Szczepańskiego. Pod nawierzchnią placu wciąż znajdują się relikty fundamentów budowli. pokaż zabytek na mapie powrót do indeksu alfabetycznego bibliografia: Goras M., Zaginione gotyckie kościoły Krakowa, Kraków 2003. Marek M., Cracovia 3d. Rekonstrukcje cyfrowe historycznej zabudowy Krakowa, Kraków 2013.

Kraków, kościół św. Szczepana Lokalizacja: Kraków - Nowa Wieś, Sienkiewicza 19 ( Budowa: 1935-38 Architekt: Zdzisław Mączeński, Franciszek Mączyński Styl: modernizm HISTORIA. Modernistyczny kościół św. Szczepana doskonale wpisuje się w międzywojenną zabudowę pl. Inwalidów, ul. Sienkiewicza i ul. Pomorskiej. Zbudowany został w latach 1935-38 według projektu Zdzisława Mączeńskiego. W 1938 r. dobudowano fasadę według projektu Franciszka Mączyńskiego, reprezentującą formy klasycyzmu redukcyjnego. Inicjatorem budowy i współfundatorem był proboszcz parafii ks. Andrzej Moliński. ARCHITEKTURA. Kościół zbudowany jest na planie krzyża łacińskiego, składa się z trójnawowego pseudobazylikowego korpusu, transeptu i prezbiterium, zamkniętego półkolistą apsydą. Sklepienie korpusu wsparte jest na ośmiu filarach. Od zachodu korpus poprzedza szeroka fasada z wgłębnym portykiem. Przy prezbiterium od północy i południa znajdują się przybudówki zakrystyjne. Nad skrzyżowaniem naw wznosi się kopuła z latarnią na ośmiobocznym tamburze. WYSTRÓJ I WYPOSAŻENIE WNĘTRZA. Polichromię wykonał Franciszek Walczowski, witraże w apsydzie zaprojektował Józef Januszewski, zaś witraże w nawach są dziełem Jana Bukowskiego i Józefa Pankowskiego. Franciszek Mączyński obok fasady zaprojektował do kościoła ołtarz główny, ołtarz w prawej nawie i ambonę. Warto też zwrócić uwagę na manierystyczny ołtarz znajdujący się w lewej nawie, w którym umieszczony jest obraz matki Bożej Pocieszenia z XVII w. Tuż obok ustawiona jest gotycka chrzcielnica z 1425 r. LITERATURA Burno F., Świątynie nowego państwa. Kościoły rzymskokatolickie II Rzeczpospolitej, Warszawa 2012 Rożek M., Gondkowa B., Leksykon kościołów Krakowa, Kraków 2003 Rożek M., Urbs celeberrima. Przewodnik po zabytkach Krakowa, Kraków 2006Wiśniewski M., Kościół św. Szczepana (Arka Pana), [w:] (dostęp Kraków, kościół św. Szczepana Inne kościoły w Krakowie Kraków, katedra św. Stanisława i św. Wacława Kraków, kościół Wniebowzięcia NMP (Mariacki) Kraków, kościół św. Franciszka, franciszkanów Kraków, kościół św. Trójcy, dominikanów Kraków, kościół św. Andrzeja Kraków, kościół św. Katarzyny i św. Małgorzaty Kraków, kościół Bożego Ciała Kraków, kościół św. Krzyża Kraków, kościół św. Piotra i św. Pawła Kraków, kościół św. Anny Kraków, kościół św. Piotra i św. Pawła, benedyktynów w Tyńcu Kraków, kościół Wniebowzięcia NMP i św. Wacława, cystersów Kraków, kościół Wniebowzięcia NMP, kamedułów na Bielanach Kraków, kościół św. Barbary Kraków, kościół Przemienienia Pańskiego, pijarów Kraków, kościół Nawrócenia św. Pawła, misjonarzy Kraków, kościół św. Floriana Kraków, kościół św. Bernardyna, bernardynów Kraków, kościół św. Marka Kraków, kościół św. Michała Archanioła i św. Stanisława biskupa Kraków, kościół św. Marcina Kraków, kościół św. Franciszka Salezego, wizytek Kraków, kościół Nawiedzenia NMP, karmelitów na Piasku Kraków, kościół Trójcy Przenajświętszej, bonifratrów Kraków, kościół św. Wojciecha Kraków, kościół Najświętszego Salwatora Kraków, kościół św. Łazarza Kraków, kościół św. Grzegorza Kraków, kościół św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża Kraków, kościół Zwiastowania NMP, kapucynów Kraków, kościół św. Bartłomieja Kraków, kościół św. Józefa Kraków, kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa Kraków, kościół św. Stanisława KostkiKraków, kościół Matki Bożej Zwycięskiej Kraków, kościół Matki Bożej Królowej Polski (Arka Pana)

Kraków, kościół Wniebowzięcia NMP i św. Wacława, cystersów w Mogile. Lokalizacja: Kraków - Mogiła, ul. Klasztorna 11 (50.064774, 20.053316) Budowa: przed

Msze święte w parafii Św. Szczepana, Kraków NIEDZIELE I ŚWIĘTA DNI POWSZEDNIE MSZE NIEDZIELE I ŚWIĘTA - Kościół Św. Szczepana, Kraków godz. 6:30, 8:00, 9:30, 11:00 (dla dzieci), 12:30 (dla młodzieży), 14:00 (z wyjątkiem lipca i sierpnia), 18:00, 19:30 (dla studentów) MSZE DNI POWSZEDNIE - Kościół Św. Szczepana, Kraków godz. 6:30, 7:00 (z wyjątkiem lipca i sierpnia), 8:00, 8:30 (z wyjątkiem lipca i sierpnia), 18:00 Spowiedź święta Św. Szczepana, Kraków NIEDZIELE I ŚWIĘTA DNI POWSZEDNIE NIEDZIELE I ŚWIĘTAgodz. 17:00 - 18:00 przed Mszą świętą o godzinie: 6:30, 8:00, 9:30, 11:00, 12:30, 14:00, 18:00, 19:30 DNI POWSZEDNIEgodz. 17:00 - 18:00, 19:00 - 21:00 (wtorki - od września do czerwca) przed Mszą świętą o godzinie: 6:30, 7:00, 8:00, 8:30 Adoracja Najświętszego Sakramentu NIEDZIELE I ŚWIĘTA DNI POWSZEDNIE NIEDZIELE I ŚWIĘTAgodz. 17:00 - 18:00 DNI POWSZEDNIEgodz. 17:00 - 18:00, 19:00 - 21:00 (wtorki - od września do czerwca) Mapa dojazdu Informator Kiedy ślub kościelny jest nieważny?W katolicyzmie wyróżnia się trzy grupy przyczyn, które powodują, że ślub jest nieważny z punktu widzenia prawa kościelnego. Są to przeszkody zrywające, wady bądź brak zgody małżeńskiej, oraz brak formy kanonicznej. Każda z nich została umówiona po... Czy po spowiedzi trzeba przyjąć komunię?Czy po spowiedzi trzeba przyjąć komunię? Nie trzeba, ale jak najbardziej można. Zakończona rozgrzeszeniem spowiedź nie zobowiązuje nas do przyjęcia komunii świętej, ale daje nam taką możliwość. Przypominamy bowiem, że zgodnie z prawem kanonicznym:... Czym różni się kościół rzymskokatolicki od grekokatolickiego?Czym się różni Kościół rzymskokatolicki od Kościoła greckokatolickiego? Obrządkiem i tradycją, ale nie prawdami greckokatolicki powstał na terenie Rzeczypospolitej Obojga Narodów na skutek zawarcia unii brzeskiej w 1596 r. między hie... Gdzie można odprawiać Mszę Święta?Czy przepisy liturgiczne zezwalają na celebrację Mszy Św. poza budynkiem kościoła? Gdzie jeszcze można ją odprawiać? Jakie są kryteria wyboru miejsca do sprawowania Eucharystii? Odpowiedzi na nurtujące nas pytania znajdziemy w Kodeksie Prawa Kanon... Parafia, dekanat, diecezja - podział administracyjny kościołaW podziale administracyjnym Kościoła katolickiego podstawową jednostką organizacyjną jest parafia, nad którą pieczę sprawuje – mianowany najczęściej na czas nieokreślony – proboszcz. W kierowaniu parafią wspomagają go inni prezbiterzy (księża wika... Zobacz więcej Msze święte w kościele Św. Szczepana w niedziele i dni powszednie, Parafia, mapa, godziny, adres i telefon 4.69 | 16 głosów. Bułgarski Żelazny Kościół (Cerkiew św. Szczepana w Stambule) W Stambule nie brakuje przeróżnych domów modlitwy, a bułgarski kościół św. Szczepana, położony wzdłuż brzegu Złotego Rogu, na pierwszy rzut oka niewiele różni się od innych. Jednak po dokładniejszej analizie ta bazylika jest bardzo unikatowa.

Parafia św. Szczepana przeprasza za zachowanie księdza W niedzielę, 31 stycznia pod kościołem św. Szczepana doszło do bulwersującej sceny. Jeden z księży wyszedł do kwestującej wolontariuszki WOŚP i wygonił ją spod świątyni. Przy okazji padły bardzo ostre słowa. Fundacja Jurka Owsiaka została nazwana "diabelską organizacją", a kobieta usłyszała od duchownego: "won stąd" i "wara". Za zachowanie kapłana przeprosił proboszcz parafii św. Szczepana. W zamieszczonym na stronie internetowej parafii oświadczeniu tłumaczył on, że ksiądz, który przepędził wolontariuszkę pochodzi z diecezji odesko-symferopolskiej na Ukrainie, a w Krakowie wyłącznie pomaga w pracy duszpasterskiej. Proboszcz wyraził ubolewanie z powodu jego zachowania, a słowa przeprosin skierował nie tylko do wolontariuszki, ale do wszystkich, których oburzyło zachowanie kapłana. PRZECZYTAJ: Kraków: Ksiądz wygania wolontariuszkę WOŚP spod kościoła: "To jest diabelska organizacja, won stąd!" [WIDEO] - Ze względu na niewłaściwe zachowanie kapłana DIECEZJI ODESKO-SYMFEROPOLSKIEJ(UKRAINA) posługującego w naszym kościele wobec wolontariuszki WOŚP w dniu r . składamy wyrazy ubolewania i przepraszamy Wolontariuszkę i Wszystkich, których te słowa i zachowanie kapłana obraziły, a które nie powinny nigdy mieć miejsca - brzmi pełna treść oświadczenia parafii św. Szczepana w Krakowie. Incydent z udziałem księdza odbił się szerokim echem w mediach społecznościowych. Skomentowały go między innymi osoby publiczne, które były w przeszłości związane z parafią św. Szczepana: Maciej Stuhr oraz Łukasz Orbitowski. Ten pierwszy zastrzegł nawet, że już nigdy nie pojawi się w kościele św. Szczepana, choć jako dziecko właśnie tam brał udział w nabożeństwach. Z kolei Łukasz Orbitowski przyznał, że to w kościele św. Szczepana został ochrzczony, mimo początkowej odmowy udzielenia sakramentu przez kapłana. - Ksiądz odmówił chrztu, ponieważ moi rodzice mieli tylko ślub cywilny. Udało się dopiero po długich zabiegach. Cóż, z perspektywy czasu mam je za próżny trud. Ale miło jest wiedzieć, że dawno temu ktoś był gotów skazać mnie na wieczne potępienie, ewentualnie limbo ze względu na wybory rodziców. Wskazuje to na długą tradycję miłości bliźniego w parafii św. Szczepana. Ta trwa przynajmniej od 1978 roku aż do dziś - napisał na FB Łukasz Orbitowski. ZOBACZ: POŻAR mieszkania w Oświęcimiu. Są poszkodowani! Seniorka i małe dziecko w szpitalu Agata Duda jako wolontariuszka

Wyjątkowe i profesjonalne wycieczki po Toruniu z kompetentnymi przewodnikami. Największe atrakcje Torunia, najciekawsze zabytki i miejsca poza utartymi szlakami Kościół św. Szczepana (jezuitów) Kościół ten stał niegdyś w południowo-wschodniej części dzisiejszego placu Szczepańskiego. Najstarsza wzmianka o nim pochodzi z 1310 r. Daty jego powstania nie jesteśmy pewni. Część badaczy przypuszcza, że może mieć on metrykę przedlokacyjną (z pierwszej połowy XIII w.), co uzasadniają widocznymi na starych planach miasta nieznacznymi zaburzeniami regularności lokacyjnej szachownicy ulic w jego okolicy. Zdaniem Józefa Jamroza kościół mógł stanowić element niewielkiej przedlokacyjnej osady targowej (wskazują na to także ślady wczesnośredniowiecznej zabudowy drewnianej w sąsiedztwie). Przy kościele odnaleziono pozostałości cmentarza z przełomu XII/XIII w. ( pod jego gotyckim prezbiterium – dowodzi to także stopniowej rozbudowy kościoła w średniowieczu), co mogłoby cofnąć jego datowanie, jednak nie odnaleziono pozostałości jakichkolwiek fundamentów romańskich. Najwcześniejszy znany nam kościół był budowlą orientowaną, trójnawową, halową, zbudowaną na planie prostokąta z węższym prezbiterium. Był jednym z głównych kościołów miasta – kościołem parafialnym na pewno już w XIV w. (w 1327 r. wymieniono wśród czterech krakowskich parafii parafię św. Szczepana). Także w XIV w. zanotowano przy nim szkołę parafialną (około przełomu XV i XVI w. nowy budynek szkoły miał wznieść Maciej Miechowita). Działało też przy nim bractwo religijne św. Urszuli (11 Tysięcy Dziewic), którego istnienie jest potwierdzone w tym samym stuleciu. Parafia św. Szczepana w XVII w. obejmowała obok kilku ulic w Krakowie, także jurydykę Garbary, Kawiory, Krupniki oraz Biskupie, a także Czarną Wieś, Nową Wieś, Łobzów, Krowodrzę, Rząskę, Mydlniki i Bronowice Wielkie. W XVI w. kościół św. Szczepana stał się pierwszym punktem oparcia jezuitów w Krakowie dzięki sympatii, jaką darzył ich tutejszy proboszcz ks. Tomasz Płaza. Już w 1579 r. jezuici zorganizowali tu dom misyjny, w 1585 r. otrzymali sąsiednią kaplicę św. Macieja i św. Mateusza, przy której uruchomili nowicjat, a w 1589 r. potwierdzono ostatecznie ich prawo patronatu nad kościołem i parafią św. Szczepana (Stefan Batory zrzekł się patronatu królewskiego), choć nie pełnili funkcji proboszcza (między jezuitami i proboszczami dochodziło później do konfliktów, w 1681 r. tutejszy wikary wytoczył jezuitom przegrany proces o nieprawne przejęcie kościoła). Z czasem w rejonie obecnego pl. Szczepańskiego powstał cały zespół zabudowań jezuickich obejmujący dwa kościoły, szkołę parafialną (zbudowaną na początku XVI w. staraniem Macieja Miechowity w miejsce spalonej drewnianej) oraz wzniesione przez zakon w pierwszej połowie XVII w. klasztor i nowicjat ( poprzez przebudowę zakupionych domów), a także budynek probostwa i szpital (w obecnej południowej pierzei pl. Szczepańskiego). Jezuici początkowo nie przebudowali jednak samego kościoła, a jedynie podjęli stopniową adaptację jego wnętrz do swoich potrzeb, barokizując wyposażenie. W pierwszej połowie XVII w. wydzielono część północnej nawy i urządzono tam kaplicę św. Stanisława Kostki, z kolei w nawie południowej urządzono kaplicę św. Ignacego Loyoli. W połowie XVII w. kanclerz wielki koronny Stefan Koryciński przeznaczył bardzo duże kwoty na urządzenie przy kościele mauzoleum Korycińskich oraz szeroko zakrojoną przebudowę kościoła. Na przeszkodzie realizacji tych planów stanął potop szwedzki (choć sam kościół nie został wówczas zniszczony). Ostatecznie mauzoleum Korycińskich w zaplanowanej, bogatej formie nie zrealizowano (kanclerz został pochowany w kaplicy św. Ignacego), a przebudowa kościoła została zrealizowana dopiero w latach 1687–1692 – pojawił się wówczas nowy, barokowy wystrój wnętrz (dzieło Jakuba Solariego), wzniesiono też nową fasadę, nawiązującą do fasady kościoła św. Piotra i św. Pawła, z dużą kruchtą przed wejściem do świątyni. Nie wiemy, na ile w tej przebudowie zrealizowano pierwotne projekty opracowane za życia Korycińskiego. W 1732 r. odebrano kościół jezuitom (nowicjat i kaplica św. Macieja i św. Mateusza pozostała w ich rękach aż do kasaty zakonu w 1772 r.), a w 1758 r. biskup Załuski przekazał go Akademii Krakowskiej. Z 1748 r. pochodzi dokładny opis kościoła zawarty w aktach wizytacji biskupa Andrzeja Załuskiego. Wokół kościoła znajdował się cmentarz otoczony murem, w jego południowo-wschodnim narożniku stał budynek szkoły. Do kościoła od południa przylegała kostnica, od północy do prezbiterium – zakrystia, a przy głównym wejściu od wschodu – kruchta. Kościół nie posiadał wieży, a jedynie niewielką sygnaturkę (osobna dzwonnica wznosiła się obok kościoła, przy zachodnim wejściu). Znajdująca się na przedłużeniu południowej nawy kaplica św. Ignacego była wykładana czarnym, dębnickim marmurem (z tego materiału wykonano też ołtarz w kaplicy św. Stanisława Kostki w północnej nawie). W kościele znajdowały się liczne ołtarze, w tym cechowe: białych garbarzy, krupników, czerwonych garbarzy, ogrodników i garncarzy. Była to wówczas już mocno zniszczona budowla – tak ją opisywał Emanuel Murray: „Kościół Ś. Szczepana (...) liczy się między najdawniejszymi w Krakowie, prawie już upada od starości i nie ma nic, co by mogło ściągnąć na siebie uwagę, chyba niektóre jego mało warte, okopciałe nagrobki.” W 1797 r. władze austriackie przeniosły parafię z ulegającego zniszczeniu kościoła do karmelitów na Piasek. Wówczas także zniesiono cmentarz i rozebrano jego mury. Odtąd kościół popadł w jeszcze większą ruinę i zamknięto go ostatecznie w 1801 r. 11 października odbyło się ostatnie nabożeństwo, a dzień później uroczysta procesja przenosząca relikwie świętych do kościoła karmelitów na Piasku. Część wyposażenia kościoła wystawiono wówczas na licytację ( organy i dzwon), a uzyskane fundusze przeznaczono na remont domu proboszcza i wikariuszów przy kościele na Piasku. Kościół św. Szczepana zburzony został w roku następnym; materiały z rozbiórki kupił zamożny kamieniarz Ślepiczka. Zlikwidowano również szkołę, a w 1817 r. także szpital św. Szczepana. Dzisiaj pamiątką po kościele są nazwy ul. Szczepańskiej (nazywanej tak już w średniowieczu) oraz placu Szczepańskiego, powstałego na początku XIX w. na miejscu zburzonych zabudowań kościoła św. Szczepana, kościółka św. Macieja i Mateusza oraz innych zabudowań pojezuickich (nazwa funkcjonowała od samego początku jego istnienia, choć w okresie Księstwa Warszawskiego oficjalnie nazwano go placem Gwardii Narodowej). Na placu tym przez lata funkcjonował targ, co uchroniło go przed zabudową (w końcu XIX w. rozważano budowę tutaj teatru miejskiego). Obecną siedzibą parafii św. Szczepana jest kościół pod tym samym wezwaniem postawiony w okresie międzywojennym przy ul. Sienkiewicza – znajdują się tam elementy wyposażenia zburzonego kościoła, gotycka chrzcielnica z XV w., wczesnobarokowy ołtarz z ołtarzem Matki Boskiej Pocieszenia oraz relikwiarze; niektóre elementy wyposażenia dawnego kościoła św. Szczepana zachowały się też w kościele karmelitów na Piasku (przez ponad 100 lat będącego siedzibą parafii św. Szczepana), w tym obraz i barokowa kapa przedstawiające ukamieniowanie św. Szczepana. W 2010 r. na pl. Szczepańskim ustawiono model dawnej zabudowy tej okolicy, obejmujący kościół św. Szczepana w gotyckiej formie. kościół św. Szczepana (ciemny, w centrum obrazka), widok od północnego zachodu, panorama Krakowa M. Meriana, 1619 r. (Krakowski lamus historyczny) Baszta Katowska, w tle fragment kościoła św. Szczepana, obraz Jerzego Głogowskiego, początek XIX w. (Krakowski lamus historyczny) Baszta Garncarzy, w tle kościół św. Szczepana (na ilustracji opisany jako kościół św. Macieja i św. Mateusza), kopia Kajetana Veita z rysunku Jerzego Głogowskiego z ok. 1803–1809 (Nieruchomości miasta Krakowa w czasach Sejmu Czteroletniego. Opis z 1792 roku, il. 39) kościół św. Szczepana (na pomarańczowo) na Planie Kołłątajowskim z 1785 r., poniżej kaplica św. Macieja i Mateusza, w narożniku ulic prawdopodobnie szkoła, po drugiej stronie ul. Szczepańskiej probostwo i szpital; ulica Żydowska to obecna ul. św. Tomasza (Stare mapy Krakowa i okolic) model kompleksu jezuitów na obecnym placu Szczepańskim, widok od południa (kościół św. Szczepana na pierwszym planie) model kościoła św. Szczepana na placu Szczepańskim, widok od południa model kościoła św. Szczepana na placu Szczepańskim, widok od północy model kościoła św. Szczepana na placu Szczepańskim, widok od zachodu model kompleksu jezuitów na makiecie XV-wiecznego Krakowa w Podziemiach Rynku Głównego w Krakowie, widok od północy (kościół św. Szczepana po prawej) model kompleksu jezuitów na makiecie XV-wiecznego Krakowa w Podziemiach Rynku Głównego w Krakowie, widok od południa (kościół św. Szczepana na pierwszym planie) gotycka chrzcielnica z 1425 r. z kościoła św. Szczepana, znajdująca się w obecnym kościele pod tym wezwaniem fragment gotyckiej chrzcielnicy z 1425 r. z kościoła św. Szczepana, znajdującej się w obecnym kościele pod tym wezwaniem manierystyczny ołtarz z obrazem Matki Boskiej Pocieszenia z początku XVII w., pierwotnie w kościele św. Szczepana, dzisiaj w obecnym kościele pod tym wezwaniem (ukoronowany w 2002 r.) witraż ze św. Szczepanem nad wejściem do Kamienicy Wolnego przy pl. Szczepańskim 2 upamiętniający dom parafialny św. Szczepana (zresztą błędnie, faktycznie znajdował się on w innym miejscu) Plac Szczepański, widok od północy na jego wschodnią część, w tle Teatr Stary, 2007 r. Plac Szczepański, widok od południowego wschodu, w tle Pałac Sztuki, 2018 r. Bibliografia Andrzej Haratym, Kraków (z miastami Kazimierzem i Kleparzem oraz przedmieściami i najbliższą okolicą) [w:] Mirosław Nagielski, Krzysztof Kossarzecki, Łukasz Przybyłek, Andrzej Haratym, Zniszczenia szwedzkie na terenie Korony w okresie potopu 1655–1660, Warszawa 2015, s. 325–373. Kamila Follprecht, Zmiany własności nieruchomości w Krakowie związane z kasatami klasztorów przełomu XVIII i XIX w., „Hereditas Monasteriorum”, t. 5: 2014, s. 27–41. Tomasz Węcławowicz, Topographia sacra romańskiego Krakowa [w:] Kraków romański. Materiały sesji naukowej odbytej 13 kwietnia 2013 roku, Kraków 2014 (Kraków w Dziejach Narodu, nr 33), s. 45–53. Emil Zaitz, Kraków romański w świetle badań archeologicznych [w:] Kraków romański. Materiały sesji naukowej odbytej 13 kwietnia 2013 roku, Kraków 2014 (Kraków w Dziejach Narodu, nr 33), s. 55–84. Dariusz Niemiec, Archeologia w badaniach nad średniowiecznymi miastami Ziemi Krakowskiej (mszps, praca doktorska w Instytucie Archeologii UJ, Kraków 2009). Waldemar Komorowski, Rozwój urbanistyczno-architektoniczny Krakowa intra muros w średniowieczu (od połowy XIV wieku) [w:] Kraków. Nowe studia nad rozwojem miasta, red. J. Wyrozumski, Kraków 2007 (Biblioteka Krakowska, nr 150), s. 153–188. Waldemar Komorowski, Kamila Follprecht, Rozwój urbanistyczno-architektoniczny Krakowa intra muros w czasach nowożytnych [w:] Kraków. Nowe studia nad rozwojem miasta, red. J. Wyrozumski, Kraków 2007 (Biblioteka Krakowska, nr 150), s. 189–295. Bogusław Krasnowolski, Lokacje i rozwój Krakowa, Kazimierza i Okołu. Problematyka rozwiązań urbanistycznych [w:] Kraków. Nowe studia nad rozwojem miasta, red. J. Wyrozumski, Kraków 2007 (Biblioteka Krakowska, nr 150), s. 355–426. Nieruchomości miasta Krakowa w czasach Sejmu Czteroletniego. Opis z 1792 roku, wyd. Kamila Follprecht, Kraków 2007. Michał Rożek, Urbs celeberrima. Przewodnik po zabytkach Krakowa, Kraków 2006. Marian Myszka, Dawne cmentarze Krakowa w świetle badań archeologicznych [w:] Cmentarz Rakowicki w Krakowie („Krakowska Teka Konserwatorska”, t. III), Kraków 2003, s. 121–143. Jan Krukowski, Szkolnictwo parafialne Krakowa w XVII wieku, Kraków 2001 (Prace Monograficzne Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, nr 319). Andrzej Paweł Bieś, Jezuici [w:] Encyklopedia Krakowa, Warszawa-Kraków 2000, s. 343–344. Kamienica Wolnego [w:] Encyklopedia Krakowa, Warszawa-Kraków 2000, s. 378–379. Iwona Kęder, Wojciech Kęder, Kościoły nieistniejące [w:] Encyklopedia Krakowa, Warszawa-Kraków 2000, s. 450–451. Kościół św. Szczepana [w:] Encyklopedia Krakowa, Warszawa-Kraków 2000, s. 478. Solari, Jakub [w:] Encyklopedia Krakowa, Warszawa-Kraków 2000, s. 910. Szczepański, plac [w:] Encyklopedia Krakowa, Warszawa-Kraków 2000, s. 947. Dzieje Krakowa, red. Janina Bieniarzówna, Jan Marian Małecki, t. II: Janina Bieniarzówna, Jan Marian Małecki, Kraków w wiekach XVI–XVIII, Kraków 1994. Dzieje Krakowa, red. Janina Bieniarzówna, Jan Marian Małecki, t. I: Jerzy Wyrozumski, Kraków do schyłku wieków średnich, Kraków 1992. Jan Krukowski, Z dziejów szkolnictwa parafialnego Krakowa w okresie odrodzenia, Kraków 1986 (Prace Monograficzne Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie, t. 74). Michał Rożek, Nie istniejące kościoły Krakowa, „Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej”, 1983 (R. 33), s. 95–120. Emanuel Murray, Emanuela Murraya Opisanie topograficzne i filozoficzne miasta Krakowa, opr. Karol Estreicher, „Rocznik Krakowski”, t. 48: 1977, s. 77–157. Danuta Rederowa, Studia nad wewnętrznymi dziejami Krakowa porozbiorowego (1796–1809). Część I: Zagadnienia urbanistyczne, „Rocznik Krakowski”, t. 34: 1957, z. 2, s. 62–178. Stanisław Tomkowicz, Ulice i place Krakowa w ciągu dziejów. Ich nazwy i zmiany postaci, Kraków 1926 (Biblioteka Krakowska, nr 63–64). Ambroży Grabowski, Wspomnienia Ambrożego Grabowskiego, wyd. Stanisław Estreicher, t. II, Kraków 1909 (Biblioteka Krakowska, nr 41). Klemens Bąkowski, Kronika krakowska 1796–1848, Część 2: Od r. 1816 do 1831, Kraków 1906 (Biblioteka Krakowska, nr 30). Klemens Bąkowski, Kronika krakowska 1796–1848, Część 1: Od r. 1796 do 1815, Kraków 1905 (Biblioteka Krakowska, nr 27). Piotr Jacek (Hiacynt) Pruszcz, Kleynoty stołecznego miástá Krakowa, albo koscioły, y co w nich iest widzenia godnego y znácznego, przez Piotra Hiacyntha Prvszcza, krotko opisane, Powtornie záś z pilnośćią przeyźrzáne, y do druku z additámentem nowych Kośćiołow y Relikwii S. podane, z pozwoleniem Zwierzchnośći Duchowney, Kraków 1745. Przewodnik abo kościołów krakowskich krótkie opisanie wydany w 1603 z widokami Krakowa, którego już nie ma, opr. Justyna Kiliańczyk-Zięba, Kraków 2002. 2000–2022 Grzegorz Bednarczyk Materiały z tej strony są objęte prawami autorskimi – zajrzyj do informacji na ten temat. » Nieistniejące kościoły Krakowa: » Wawel » Kazimierz i Stradom » Kleparz i Garbary » Zbory i synagogi » Plan » Bibliografia » Stare Miasto: » św. Ducha » św. Gertrudy » św. Macieja i Mateusza » św. Marii Magdaleny » św. Michała i Józefa » NMP na Żłobku » św. Piotra » św. Rocha » św. Scholastyki » św. Szczepana » św. Tomasza » św. Urszuli » Wszystkich Świętych » Wersja pdf » Strona główna » Malowane cerkwie Bukowiny » Od autora EzrZvN.