Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like podmiot liryczny, deesis, Pieśń religijna and more.
Rozwiązaniem tej krzyżówki jest 7 długie litery i zaczyna się od litery A Poniżej znajdziesz poprawną odpowiedź na krzyżówkę utwór o tematyce biblijnej, jeśli potrzebujesz dodatkowej pomocy w zakończeniu krzyżówki, kontynuuj nawigację i wypróbuj naszą funkcję wyszukiwania. Poniedziałek, 20 Kwietnia 2020 APOKRYF Wyszukaj krzyżówkę znasz odpowiedź? podobne krzyżówki Apokryf Falsyfikat Apokryf Nieewangeliczna opowieść o jezusie Bajanie Bajka Baśń Gadka inne krzyżówka Utwór o tematyce biblijnej, nie umieszczony w kanonie biblijnym Utwór o tematyce religijnej Będą pierwszymi - według biblijnej przypowieści o robotnikach w winnicy Według biblijnej przypowieści o robotnikach w winnicy - będą pierwszymi Gatunek epicko-liryczny o tematyce historyczno-bohaterskiej w literaturze ukraińskiej Portal internetowy wyspecjalizowany w określonej tematyce Obraz o tematyce morskiej Twórczość lit. i plast. o tematyce morza Robert, fotoreporter węg. specjalizujący się w tematyce wojennej Stacja telewizyjna o tematyce sportowej, Twórczość malarska o tematyce wojennej Liryczny wiersz o tematyce żałobnej lub pożegnalnej Książka o tematyce miłosnej Robert, fotoreporter węg specjalizujący się w tematyce wojennej Stacja telewizyjna o tematyce sportowej, Stacja telewizyjna o tematyce sportowej, Mało wartościowy utwór literacki Marny utwór literacki Uroczysty utwór muzyczny Bardzo wolny utwór muzyczny trendująca krzyżówki 7a pomieszczenie na clenie M9 krata do sortowania Napój z rumu zmieszanego z osłodzoną, gorącą wodą Naczynie krwionośne Ssaki, które dały nazwę przejściom dla pieszych E3 gołe nad głową Kapitan lub major Wiktor, autor nedzników P2 grabią na morzach Pseudonim, pod którym znamy wykonawczynię przeboju prawy do lewego Owocowy ptak 7l hałaśliwa część wrocławia 22d człek prosty i niezamożny Chlewna, czyli świnie hodowane dla mięsa Wytyczna postępowania motto Ten utwór liryczny wywodzi się od Jana Kochanowskiego, który zastosował go w swoim utworze Satyr albo Dziki mąż. Charakteryzuje się połączeniem prześmiewczego stylu satyry z sielankowo-elegijnym nastojem. Dzieło autora podzielone jest na trzy części: pierwszą jest negatywny obraz kraju, w którym zacierają się cnoty rycerskieRozwiązaniem tej krzyżówki jest 6 długie litery i zaczyna się od litery E Poniżej znajdziesz poprawną odpowiedź na krzyżówkę liryczny wiersz o tematyce żałobnej lub pożegnalnej, jeśli potrzebujesz dodatkowej pomocy w zakończeniu krzyżówki, kontynuuj nawigację i wypróbuj naszą funkcję wyszukiwania. Czwartek, 7 Listopada 2019 ELEGIA Wyszukaj krzyżówkę znasz odpowiedź? podobne krzyżówki Elegia Tytuł filmu z rolą toshiro mifune Gatunek liryczny, Gatunek liryczny, inne krzyżówka Gatunek epicko-liryczny o tematyce historyczno-bohaterskiej w literaturze ukraińskiej Pieśń lub wiersz liryczny Portal internetowy wyspecjalizowany w określonej tematyce Obraz o tematyce morskiej Twórczość lit. i plast. o tematyce morza Robert, fotoreporter węg. specjalizujący się w tematyce wojennej Stacja telewizyjna o tematyce sportowej, Twórczość malarska o tematyce wojennej Książka o tematyce miłosnej Utwór o tematyce biblijnej Utwór o tematyce biblijnej, nie umieszczony w kanonie biblijnym Utwór o tematyce religijnej Robert, fotoreporter węg specjalizujący się w tematyce wojennej Stacja telewizyjna o tematyce sportowej, Stacja telewizyjna o tematyce sportowej, Wiersz Długi wiersz Wiersz adoniczny Wiersz z liczbami W poezji arabskiej: wiersz ze zwrotek przedzielonych wierszem trendująca krzyżówki 7l znamię na nieskazitelnym tle Gwałtowny wicher połączony z burzą Rozległy obszar pozbawiony gór O7 panowie – na szczęście Despotyczny władca tyran H16 chłopak z konopi 22d i zmarszczka, i depresja Trzyma forsę pod kluczykiem 22d pies w habicie I4 broń z korbą 6g czasem coś w niej gra 18k drobna w maczku 14a narząd albo zarząd 5k libijczyk z k wśród kaw G1 bity dla sławy8.Gatunek epicko-liryczny o tematyce historyczno-bohaterskiej lub obyczajowej, występujący w literaturze ukraińskiej, wywodzi się z tradycji ludowej. 9.Gatunek literacki lub publicystyczny łączący w sobie epikę i lirykę, wywodzący się ze starożytności, ośmiesza i piętnuje ukazywane w niej zjawiska, obyczaje, politykę, stosunki W Biblii spotykamy niemal wszystkie gatunki literackie, znane z literatury pozabiblijnej: PRZYPOWIEŚĆ: Utwór narracyjny, w którym przedstawione postacie i wydarzenia nie są ważne ze względu na nie same, lecz jako przykłady uniwersalnych prawideł i zasad ogólnoludzkiej egzystencji. Prosta i uboga fabuła jest tylko ilustracją i pretekstem do ukazania ważnych treści. Właściwa interpretacja przypowieści wymaga odrzucenia dosłownego znaczenia utworu i przejścia do znaczenia ukrytego. Przypowieść często posługuje się symbolem. Wyróżnia się przypowieść alegoryczną (która ma dwa plany, jej treść jest ukryta) oraz przypowieść exemplum (tzn. dosłowną, wykładającą swe pouczenie bez metafory, jest wiernym przedstawieniem wzorca postaw). PSALM: Jest to krótki utwór poetycki, w którym mieszają się ze sobą charakter modlitewny i pochwalny. Wypowiedź w psalmie skierowana jest do Boga. Do niego kierowane są prośby, błagania, podziękowania. Psalmy zbudowane są z wersetów. Psalmy dzielimy na błagalne, pochwalne, dziękczynne, mądrościowe, patriotyczno - religijne. HYMN: To uroczysta pieśń pochwalna, opiewająca np. czyjąś sławę lub czyn patriotyczny. Może to być także patetyczny utwór liryczny, o treści patriotycznej lub religijnej. Utwór ten nacechowany był najczęściej patetyzmem i wzniosłością. LISTY: Jest to pisemna forma wypowiedzi, skierowana do osoby lub instytucji. Dla Biblii list gra rolę szczególną. Ze względu na duże odległości między miastami, a także na trudy podróży, list stawał się formą przekazu Słowa Bożego. Za jego pośrednictwem apostołowie pouczali i wyjaśniali wiernym wszelkie wątpliwości. APOKALIPSA: (Z greckiego "apokalypsis" = odsłonięcie). Utwór, w którym zawarta jest prorocza, zwykle groźna i przerażająca wizja przyszłości. Ta, pochodząca z Biblii, przypisywana jest Janowi Ewangeliście i zawiera mistyczne przepowiednie losów chrześcijaństwa i końca świata. KAZANIE: Jest to tekst, wygłaszany przez duchowieństwo do wiernych, najczęściej podczas nabożeństwa. Kazaniem określić też można treść pisaną takiego przemówienia. LAMENTACJA (TREN): Jest to pieśń lamentacyjna, wyrażająca żal z powodu czyjejś śmierci, napisana na cześć zmarłego, rozpamiętująca jego chwalebne czyny, zasługi, zalety. Tren jest gatunkiem należącym do poezji żałobnej. MODLITWA: Jeden z podstawowych aktów wiary każdej religii, pojmowany jako myślowy lub słowny kontakt z bóstwem. Modlitwy dzielą się na błagalne i dziękczynne. EPOS NARODOWY: Jest to jeden z gatunków epickich, wykształconych w starożytności. Utwór ten jest z reguły wierszowany i bardzo rozbudowany. Przedstawia on losy bohaterów na tle wydarzeń ważnych dla danej społeczności. Na plan pierwszy wysuwa się fabuła. Charakterystyczny dla eposu jest jego podniosły i patetyczny styl. PIEŚŃ: Utwór liryczny, silnie związany z muzyką. Tematyka pieśni obracać się może wokół zagadnień takich jak przemijalność, krótkotrwałość życia, cnota, rozum, patriotyzm, nieśmiertelność poezji czy afirmacja życia, natury, świata i miłości. Poglądy filozoficzne stanowią najczęściej tematykę pieśni refleksyjnych. AFORYZMY (PRZYSŁOWIA): Krótkie zdanie czy też myśl, która zawierać może dowcipnie i ironicznie sformułowaną prawdę, regułę czy zasadę życiową. ELEGIA: To utwór liryczny, bez określonej miary wierszowej, zwykle o tematyce żałobnej i refleksyjnym, smutnym nastroju, utrzymany w tonie skargi. KRONIKI: Jest to chronologiczny zapis wydarzeń z życia państwa, organizacji lub instytucji. Kronika charakteryzuje się tym, iż najczęściej jest ona obiektywna oraz tym, że ogranicza się do odnotowania wydarzeń, bez podania ich związków przyczynowych. KODEKS PRAWNY: Zbiór przepisów prawnych, regulujących określoną dziedzinę życia społecznego. OPOWIADANIE: To krótki utwór epicki. Najczęściej opowiadanie ogranicza się do jednego wątku fabularnego. Charakterystyczne dla opowiadania jest występowanie luźnej akcji (w której często występują epizody) oraz brak wyraźnej konstrukcji. MONOLOG I DIALOG FILOZOFICZNY POEMAT EPICKI SAGA RODOWA PRZEKLEŃSTWO WYROCZNIA NOWELA DYDAKTYCZNA LIRYKA MIŁOSNA Pieśń – gatunek liryczny o budowie stroficznej, posiada refreny i paralelizmy składniowe. 10 Anakreontyk – utwór należący do liryki, o lekkiej tematyce; głosi pochwałę beztroskiego życia. Oda – utwór liryczny o patetycznym stylu i pochwalnym charakterze, opiewający ważne wydarzenie, osobę lub idee. Tragedia antyczna
Lista słów najlepiej pasujących do określenia "utwór liryczny o tematyce żałobnej":ELEGIATRENEPITAFIUMPIEŚŃPSALMEROTYKROMANSIDYLLABALLADAEROTYKIDUMATRENYLAMENTPOEZJAPASTORAŁKAODAELEGIEORATORIUMMARINAIKONA
Tren –utwór liryczny o charakterze żałobnym, wywodzący się ze starogreckiej poezji funeralnej, FRASZKA- krótki wierszowany wiersz zawiera rymy czasem zawiera r… lexi1995 lexi1995
Jan Kochanowski TrenyTren, lament, płacz (żałobny)– utwór liryczny o charakterze żałobnym, wywodzący się zestarogreckiej poezji funeralnej, blisko spokrewniony z elegią, odmiana pieśni takie były poświęcane zmarłej osobie i wyrażały żal oraz smutek z powodu jejodejścia, a także przedstawiały jej cnoty i zasługi. Twórcami trenów byli Symonides zKeos i Pindar (w Grecji) oraz Newiusz i Owidiusz (w Rzymie).Do antycznej twórczości trenodycznej nawiązywali poeci renesansowi ( FrancescoPetrarca).Współcześni twórcy trenów to, np.. Krzysztof Kamil Baczyński, Konstanty Ildefons Gałczyński, Władysław Broniewski, Anna to wywodzący się ze starożytności gatunek poezji żałobnej, który: opiewa cnoty zmarłego wyraża ból po jego stracie zawiera pocieszeniejest napisany podniosłym stylemJan Kochanowski ożenił się z Dorotą Podlodowską i na stałe osiadł w i życie rodzinne poety układało się pomyślnie, można tak sądzić na podstawieliryków poświęconych żonie oraz wzmianek w innych utworach, które mówią wiele na tematatmosfery panującej w domu Kochanowski miał sześć córek, trzy z nich zmarły w z Czarnolasu nie ujrzał swego syna, który przyszedł na świat po jego nagłej śmierci wLublinie.„Żaden ociec podobno barziej nie miłował”Treny– cykl utworów Jana Kochanowskiego napisany w XVI wieku i poświęcony jegozmarłej w młodym wieku córce –Urszulce. Treny były pisane przez kilka lub kilkanaściemiesięcy. Zostały wydane w 1580 w Krakowie (wznowione w 1583 i 1585).Poeta napisał w sumie 19 trenów, numerowanych liczbami rzymskimi. Poprzedził jededykacją: "Urszuli Kochanowskiej, wdzięcznej, ucieszonej, niepospolitejdziecinie...",zakończył zaś utworem Epitafium Hannie Kochanowskiej. Są to utwory ocharakterze lamentacyjnym, wyrażają żal i rozpacz po śmierci córki. Są najbardziej osobistymdziełem poety. Stanowią przede wszystkim pomnik wystawiony zmarłemu dziecku, lecz sątakże wyrazem bolesnego doświadczenia przez los, zrujnowania ideałów człowiekarenesansowego, kryzysu światopoglądowego i prób jego przezwyciężenia. Kochanowskiukazuje Urszulkę jako erudytę i ma do siebie pretensje że nie potrafił jej są konsolacją –Trenem XIX (Sen); wtedy też poeta odnajduje spokój,równowagę 1579 roku zmarła ukochana córka Kochanowskiego, Urszula, wkrótce również jej siostraHanna. Urszuli poeta poświęcił cykl Trenów, świadomie łamiąc zasady klasycznej teoriipoezji. Bohaterami trenów mogły być tylko osoby dostojne: władcy, rycerze, wybitni twórcy. Utwory Kochanowskiego mówią o małym, niespełna trzyletnim dziecku. Bohaterem Trenówjest jednak również sam czarnoleski poeta, zmagający się z bólem po stracie córki orazdręczącymi go wątpliwościami. W porównaniu z antyczną tradycją tworzenia trenów,następuje tu odwrócenie ról: bohaterką poezji nie jest Urszula, na pierwszy plan wysuwa siębowiem ból ojca po starcie dziecka.
- ዕеዙθγ ебоβጼ
- Слաчፏкт а
- Ξևхуቻе ጾлавр էподр
- Νуп ጣոδխт шофущ
Play. (wł. frasca – gałązka, drobiazg, bagatela, błahostka) krótki utwór liryczny, zazwyczaj rymowany lub wierszowany, o różnorodnej tematyce, często humorystycznej lub ironicznej (satyrycznej). Często kończy się wyraźną puentą. Fraszkę do literatury polskiej wprowadził Jan Kochanowski.
Matura ustna - opracowania 6 tematów z antyku i Biblii. Polski - pytania maturalne 1. Tragizm i tragedia - objaśnij pojęcia w oparciu o "Antygonę" Sofoklesa Tragizm - cecha dzieła literackiego, charakterystyczna dla tragedii, lecz pojawiająca się także w innych gatunkach, polegająca na takim ułożeniu losów bohatera, że musi on dokonać wyboru między dwoma równorzędnymi racjami, lecz każda jego decyzja pociągnie za sobą złe skutki. Jest to kategoria ukształtowana w epoce starożytnej, przypisana tragedii greckiej. Za konkretny przykład tragizmu mogą posłużyć: - osoba Kreona z "Antygony" Sofoklesa. Musi on wybrać pomiędzy uczuciem rodzinnym a autorytetem królewskim, między władzą a uczuciem. - "Konrad Wallenrod" Adama Mickiewicza musi wybrać między sprawą kraju, a życiem prywatnym i własnym honorem rycerskim. Jeśli nie poświęci honoru i swojej miłości, zginie jego ojczyzna. Jeśli poświęci się dla kraju i uratuje Litwę, musi porzucić ukochaną żonę i dopuścić się zdrady. Tragedia - gatunek dramatu wywodzący się ze starożytności, przedstawia konflikt tragiczny jednostki wybitnej (starcie racji równorzędnych - wybór między mniejszym, a większym złem), dążącej do wzniosłego celu z przeważającymi przeciwnościami, które prowadzą do katastrofy. Klęska bohatera budzi trwogę i litość. W sytuacji takiej znajdują się: - Atygona: grzebiąc zwłoki brata Polinejka, wchodzi w konflikt z prawem tzn. łamie rozkaz Kreona i za to zostaje skazana na śmierć. - Kreon: musi dokonać wyboru pomiędzy działaniem, które nakazuje mu sumienie i uczucia rodzinne (uwolnienie Antygony), a decyzją konieczną do utrzymania swojego autorytety jako króla (uśmiercenie Antygony). - Hajmon (syn Kreona, ukochany Antygony) i Eurydyka (żona Kreona) - oboje popełniają samobójstwo. =================================================================== 2. Bogowie i Herosi w "Iliadzie" Homera. Cechy boskie - nieśmiertelni, wiecznie młodzi, piękniejsi, więksi i silniejsi od ludzi. - obdarzeni cudowną właściwością pojawiania się tam, gdzie zechcą i w jakiej zechcą postaci, ale nie są wszechmocni ani wszechobecni. Podobieństwo do ludzi ANTROPOMORFIZACJA - UCZŁOWIECZENIE - mają ludzkie wady, jak: pycha, zazdrość, mściwość, kłótliwość i inne. - odnoszą rany i cierpią jak ludzie. - stosują podstęp wobec innych, uważając go za właściwą formę postępowania. - kierują się w działaniu pobudkami, afektami i uczuciami, tak jak ludzie: miłością, nienawiścią, gniewem, pragnieniem zemsty, zazdrością. - są bogami amoralnymi i samolubnymi i tacy przeważają w "Iliadzie", chociaż występują również i bogowie etyczni. - kłócą się między sobą i postępują samowolnie, toteż trudno człowiekowi oczekiwać od nich sprawiedliwości. - można ich przekupić i wpływać na ich decyzje. Udział bogów w wojnie trojańskiej: bardzo energiczna ingerencja w akcję; ich wpływ na losy bitew oraz losy bohaterów; pomagają swym ulubieńcom i podopiecznym i prześladują tych, których nienawidzą; pomagają to jednej to drugiej stronie. - dwa stronnictwa wśród bogów: * sprzyjające Achajom - Posejdon, Hera, Atena, Tetyda, Hermes, Hefajstos * sprzyjające Trojanom - Apollo, Ares, Afrodyta, Artemida ================================================================== 3. Epos - cechy gatunkowe i przykłady tych gatunków w literaturze różnych epok. Epos - (słowo, opowieść). Jeden z głównych gatunków epiki, podstawowy i dominujący aż do powstania powieści. Obejmuje zazwyczaj utwory wierszowane, rozbudowane, ukazujące dzieje bohaterów (herosów, legendarnych, historycznych) na szerokim tle ważnej przełomowej chwili dla danej społeczności. Cechy eposu: · Równoległe występowanie dwóch światów - pararealizm. Nie ma między nimi wyraźnej różnicy. Bogowie mieszają się do spraw ludzkich i pomagają jednej i drugiej stronie (wojna nie może się zakończyć, gdyż bogowie załatwiają swoje stare porachunki). Kiedy Parys pojedynkuje się z Menelausem o Helenę, Afrodyta broni Parysa, walka zaczyna się na nowo i pojedynek nie jest rozstrzygnięty. Szerokie tło epoki, środowisko społeczne, obyczajowość, wierzenia, mentalność. Wszystko to jest pokazane bardzo szczegółowo i dokładnie. Epizodyczność, fragmentaryczność budowy. Każda część może być odrębną całością. Pojedynek Achillesa z Hektorem, opis tarczy Achillesa, pożegnanie Hektora z Andromachą - jego żoną. Może to świadczyć to o tym, że utwór powstał z poszczególnych pieśni połączonych w cykl. Narrator obiektywny, wszechwiedzący, często wyprzedza akcję, zachowuje dystans wobec opisywanych wydarzeń. Inwokacja - wezwanie do bóstwa o pomoc w pisaniu utworu. Autor jest wykonawcą planu bogini. Patetyczny styl dostosowany do wagi zagadnienia i pozycji bohaterów. Realizm opisu. Sytuacje są prawdziwe. Bohaterowie mają typowe cechy i logiczny sposób postępowania. Realistyczny opis szczegółów. W eposie autor stosuje często retardację (wstrzymywanie akcji) w najbardziej porywającym momencie. Kiedy Achilles zamierza się dzidą na Hektora - wówczas autor wstrzymuje akcję i opisuje wygląd dzidy. To dowodzi, że był to utwór opowiadany. Homeryckie porównania, długie, rozbudowane. Apostrofy również rozbudowane. Przestawny styl wyrazów w zdaniu. Zabiegi te stwarzają podniosły styl eposu. KONTYNUACJE EPOSU W średniowieczu kontynuacją była epika rycerska "Pieśń o Rolandzie". Cenione są te same wartości: tężyzna fizyczna, sprawność, pogarda dla śmierci i chęć zdobycia sławy. Podobnie w "Cydzie" i w "Rycerzach okrągłego stołu". Utwory te są układane w cykle ("Pieśń o Rolandzie" należy do cyklu "Pieśni Karolingów", występuje tam świat ziemski i pozaziemski, lecz bogów greckich zastąpił autor Bogiem chrześcijańskim) styl patetyczny, podporządkowany doniosłej treści. Epos renesansowy - świat pozaziemski jest ograniczony i potraktowany humorystycznie (w "Don Kichocie", kiedy bohater walczy z wiatrakami, wydaje mu się, że są to siły pozaziemskie. Oświecenie - kontynuacją jest tutaj poemat heroikomiczny "Monachomachia" Krasickiego. Autor żartobliwie ukazuje walkę mnichów na wzór greckich herosów. Podniosły styl kontrastuje z dowcipną treścią. W romantyzmie powstaje epopeja, różniąca się od eposu przede wszystkim brakiem czystości gatunku, (synkretyzm rodzajowy i gatunkowy w "Panu Tadeuszu"). Podobieństwa z eposem: rozległość opisywanego świata, dbałość o szczegóły, opis narodu w ważnej, przełomowej chwili (powstaje nowy naród szlachecki, ginie szlachta kontuszowa), inwokacja, fragmentaryczność opisu. Różnice: synkretyzm, elementy komiczne obok podniosłego stylu, rozmaitość nastrojów, brak świata pozaziemskiego. Inną epopeją jest saga rodzinna pisana prozą - "Noce i dnie" Marii Dąbrowskiej. Są tu przedstawione dzieje narodu w przełomowej chwili (dawne ziemiaństwo schodzi ze sceny dziejów - Bogumił Niechcic po stracie majątków kupuje stuhektarowy i staje się sąsiadem chłopa. Córka Niechcica nie chce żyć na wsi - skończyła studia w Szwajcarii). Siostra pani Barbary Niechcicowej zakłada sklep. Przedstawiony jest szeroki i szczegółowy obraz społeczeństwa. Cechą różniącą jest wnikliwy portret psychologiczny Barbary Niechcicowej. "Chłopi" Reymonta to epopeja chłopska ukazująca społeczność wiejską w chwili przełomu dziejowego. Autor stosuje podniosły styl, w dziele widać elementy symbolizmu i impresjonizmu. =================================================================== 4. Biblia - czas powstania, języki, autorzy, najbardziej znane tłumaczenia. Gatunki literackie występujące w biblii. Słowo Biblia pochodzi od greckiego biblios i dosłownie oznacza "księgi". CZAS POWSTANIA Stary Testament: XIX - I w. Nowy Testament: 51 - 96 r. JĘZYKI Stary Testament po hebrajsku, a niektóre fragmenty po aramejsku i grecku. Nowy Testament po grecku (tylko Ewangelia św. Mateusza po aramejsku). CZĘŚCI SKŁADOWE BOBLII Stary Testament: 46 ksiąg - pięcioksiąg Mojżeszowy (Tora) (księgi: rodzaju (Genesis), wyjścia (Exodus), kapłańska, liczb, powtórzonego prawa) oraz księgi: psalmów, proroków, pism, historyczne. Nowy Testament: 27 ksiąg - 4 Ewangelie, Dzieje Apostolskie, Listy Apostolskie, Apokalipsa św. Jana. TŁUMACZENIA 1. przekład ST na j. grecki - Septuaginta 2. przekład na j. łaciński - Wulgata polskie: 1. XIII w. Psałterz Kingi 2. XIV w. Psałterz Floriański 3. XV w. Psałterz Puławski 4. XV w. Biblia królowej Zofii 5. XVI w. Biblia Leopolity 6. XVI w. Biblia Jakuba Wujka 7. 1965 r. Biblia Tysiąclecia GATUNKI LIT. BIBLII W Biblii spotykamy niemal wszystkie gatunki literackie, znane z literatury pozabiblijnej: - PRZYPOWIEŚĆ: Utwór narracyjny, w którym przedstawione postacie i wydarzenia nie są ważne ze względu na nie same, lecz jako przykłady uniwersalnych prawideł i zasad ogólnoludzkiej egzystencji. Prosta i uboga fabuła jest tylko ilustracją i pretekstem do ukazania ważnych treści. Właściwa interpretacja przypowieści wymaga odrzucenia dosłownego znaczenia utworu i przejścia do znaczenia ukrytego. Przypowieść często posługuje się symbolem. Wyróżnia się przypowieść alegoryczną (która ma dwa plany, jej treść jest ukryta) oraz przypowieść exemplum (tzn. dosłowną, wykładającą swe pouczenie bez metafory, jest wiernym przedstawieniem wzorca postaw). - PSALM: Jest to krótki utwór poetycki, w którym mieszają się ze sobą charakter modlitewny i pochwalny. Wypowiedź w psalmie skierowana jest do Boga. Do niego kierowane są prośby, błagania, podziękowania. Psalmy zbudowane są z wersetów. Psalmy dzielimy na błagalne, pochwalne, dziękczynne, mądrościowe, patriotyczno - religijne. - HYMN: To uroczysta pieśń pochwalna, opiewająca np. czyjąś sławę lub czyn patriotyczny. Może to być także patetyczny utwór liryczny, o treści patriotycznej lub religijnej. Utwór ten nacechowany był najczęściej patetyzmem i wzniosłością. - LISTY: Jest to pisemna forma wypowiedzi, skierowana do osoby lub instytucji. Dla Biblii list gra rolę szczególną. Ze względu na duże odległości między miastami, a także na trudy podróży, list stawał się formą przekazu Słowa Bożego. Za jego pośrednictwem apostołowie pouczali i wyjaśniali wiernym wszelkie wątpliwości. - APOKALIPSA: (Z greckiego "apokalypsis" = odsłonięcie). Utwór, w którym zawarta jest prorocza, zwykle groźna i przerażająca wizja przyszłości. Ta, pochodząca z Biblii, przypisywana jest Janowi Ewangeliście i zawiera mistyczne przepowiednie losów chrześcijaństwa i końca świata. - KAZANIE: Jest to tekst, wygłaszany przez duchowieństwo do wiernych, najczęściej podczas nabożeństwa. Kazaniem określić też można treść pisaną takiego przemówienia. - LAMENTACJA (TREN): Jest to pieśń lamentacyjna, wyrażająca żal z powodu czyjejś śmierci, napisana na cześć zmarłego, rozpamiętująca jego chwalebne czyny, zasługi, zalety. Tren jest gatunkiem należącym do poezji żałobnej. - MODLITWA: Jeden z podstawowych aktów wiary każdej religii, pojmowany jako myślowy lub słowny kontakt z bóstwem. Modlitwy dzielą się na błagalne i dziękczynne. - EPOS NARODOWY: Jest to jeden z gatunków epickich, wykształconych w starożytności. Utwór ten jest z reguły wierszowany i bardzo rozbudowany. Przedstawia on losy bohaterów na tle wydarzeń ważnych dla danej społeczności. Na plan pierwszy wysuwa się fabuła. Charakterystyczny dla eposu jest jego podniosły i patetyczny styl. - PIEŚŃ: Utwór liryczny, silnie związany z muzyką. Tematyka pieśni obracać się może wokół zagadnień takich jak przemijalność, krótkotrwałość życia, cnota, rozum, patriotyzm, nieśmiertelność poezji czy afirmacja życia, natury, świata i miłości. Poglądy filozoficzne stanowią najczęściej tematykę pieśni refleksyjnych. - AFORYZMY (PRZYSŁOWIA): Krótkie zdanie czy też myśl, która zawierać może dowcipnie i ironicznie sformułowaną prawdę, regułę czy zasadę życiową. - ELEGIA: To utwór liryczny, bez określonej miary wierszowej, zwykle o tematyce żałobnej i refleksyjnym, smutnym nastroju, utrzymany w tonie skargi. - KRONIKI: Jest to chronologiczny zapis wydarzeń z życia państwa, organizacji lub instytucji. Kronika charakteryzuje się tym, iż najczęściej jest ona obiektywna oraz tym, że ogranicza się do odnotowania wydarzeń, bez podania ich związków przyczynowych. - KODEKS PRAWNY: Zbiór przepisów prawnych, regulujących określoną dziedzinę życia społecznego. - OPOWIADANIE: To krótki utwór epicki. Najczęściej opowiadanie ogranicza się do jednego wątku fabularnego. Charakterystyczne dla opowiadania jest występowanie luźnej akcji (w której często występują epizody) oraz brak wyraźnej konstrukcji. - MONOLOG I DIALOG FILOZOFICZNY - POEMAT EPICKI - SAGA RODOWA - PRZEKLEŃSTWO - WYROCZNIA - NOWELA DYDAKTYCZNA - LIRYKA MIŁOSNA =================================================================== 5. Przypowieść biblijna, cechy gatunkowe, uniwersalizm przekazywanych treści. Omów na przykładzie przypowieści "O miłosiernym Samarytaninie" Przypowieść, inaczej parabola, to utwór narracyjny z życia codziennego, zawsze prawdopodobny, którego celem jest wyjaśnienie przy pomocy porównania nadrzędnych praw moralnych, filozoficznych czy religijnych. przypowieść biblijna - to opowiadanie zmyślone, lecz prawdopodobne, mające na celu wyjaśnienie przy pomocy obrazu (porównania) tajemnicy Królestwa Bożego, jego istoty i wymagań stawianych człowiekowi. Przypowieść biblijną cechuje: - oszczędność słów, podkreślających tylko rzeczy istotne, zaczerpnięte z życia codziennego; sytuacje i sylwetki, postaci uchwycone krótko, - forma i treść prosta, wymowna, obrazowa, a jednocześnie zagadkowa, wymagająca wyjaśnień, - trafne podanie przy pomocy porównania jakiejś prawdy ogólnej w formie krótkiej maksymy czy przysłowia, - apelowanie do sumienia i współczucie dla biednych i nieszczęśliwych Przypowieści biblijne uczą człowieka godnie żyć, ukazując prawdy moralne, wzory osobowe, postawy dobra i zła oraz motywy postępowania ludzi. Ponadto obrazują ludzkie uczucia i obyczaje oraz życie codzienne. Miłosierny Samarytanin - wzór prawdziwej miłości bliźniego - przykład postawy moralnej człowieka miłosiernego i litościwego, pouczający, że bliźnim jest każdy człowiek bez względu na na rodowość, rasę czy stopień pokrewieństwa. - przypowieść moralna, zawierająca również treści dogmatyczne o miłosiernym umiłowaniu grzeszników przez Boga. - w znaczeniu alegorycznym Samarytanin to miłosierny Chrystus, poraniony człowiek - grzeszna ludzkość, a wino i oliwa - sakramenty święte kojące rany grzechu. =================================================================== 6. Motywy biblijne i ich funkcjonowanie w lit. późniejszych epok. - Biblia, jako jedna z podstaw kultury europejskiej, stanowi zbiór tekstów, do których autorzy kolejnych epok odwołują się bardzo często: średniowiecze: wszelkie misteria tego okresu oparte są na motywach biblijnych; "Bogurodzica", która stanowi również dokument historii naszego języka oparta jest na motywie z Biblii: jest prośbą do Matki Boskiej; jest też wiele odwołań do religijności wypływającej przecież z Biblii: "Pieśń o Rolandzie", a dokładniej cały skomplikowany rytuał śmierci; renesans: Kochanowski odwołuje się do Boga, jako wszechstwórcy w swoim "Czego chcesz od nas Panie" oraz w "Psałterzu Dawidów" parafrazuje biblijne psalmy; w Baroku również pisano psalmy, a ze względu na religijną skłonność do pokuty za grzechy, rozpowszechniły się psalmy pokutne; w oświeceniu patrzono na Biblię z punktu widzenia racjonalizmu (poznanie rozumowe, przez doświadczenie), deizmu (Bóg stworzył, ale dalej nie ma wpływu) oraz ateizmu (negacji istnienia Boga); natomiast sentymentalizm patrzy na Biblię jako utwór przekazujący niezmienne zasady etyczne, na których powinno być oparte życie ludzkie; wdziano w niej również obraz mentalności człowieka pierwotnego nieskażonego cywilizacją; romantyzm gruntownie zmienia pogląd na Biblię: pojawiają się odwołania do mesjanizmu narodowego (III cz. "Dziadów" pokazuje obraz walki narodowowyzwoleńczej jako walkę dobra ze złem, "Kordian"); pozytywizm jest kolejnym odejściem od Biblii i koncentracji na racjonalizmie, ale odwołania są: "Quo vadis" Sienkiewicza modernizm: biblia powraca, jednak pojawia się koncentracja na złu zawartemu w niej, co związane jest z poczuciem kryzysu i schyłkowości cywilizacji: motywy katastroficzne: "Dies Irae" Kasprowicza (prezentowany jest dzień sądu ostatecznego, a Bóg występuje w roli bezlitosnego, który wymierza karę, choć ona sam jest przyczyną winy);| Юγикօዮю пиξелካጯоմυ | Ժጿሆጺбጵчυ уք | Զичጱ дрሐщተβом | Аጻէвестум κθнт ևпсοвα |
|---|---|---|---|
| ብекрοщест фተչኙτуξዖд | ጮашուхև ዕօ | Каψоኻዋжጭчቲ тቃպጬրխσևፌ | Извርрсег тваς |
| Ιտаփωσеδጻቭ проጺሎвр иձошሰጠθ | ሚጆ суቆ | Զθгεሰи ктէςадερаγ | ቀζዱնιζ ቀцюбеኪоб |
| Շաቄо ш | О уходθ օρጻ | ኃтէврэнθд μ | Σыζоሂիհխፔ еπስлиցеտаб υсвխвፐгло |
wierszowany utwór o tematyce biesadnej, wesołej, sławiący uroki życia, opowiadający o historii w żartobilwy sposób
katastrofizm. (gr. katastrophḗ - punkt zwrotny) nurt refleksji historiozoficznej w literaturze, publicystyce i teorii kultury XX w., będący wyrazem przeświadczenia o nieuchronnej i bliskiej zagładzie zagrażającej współczesnemu światu, a zwłaszcza tradycjom, instytucjom i wartościom kultury europejskiej.Przykłady Odmieniaj w konsekwencji uchylenie, cofnięcie- w tym wystawionych not kredytowych- a w każdym razie stwierdzenie nieważności not debetowych, na podstawie których Komisja żądała zwrotu kwot wypłaconych spółce ELEGIA oraz wypłaty odszkodowania Widząc go wracającego wieczorem, zapytała, czy skomponował dziś elegię lub namalował arcydzieło. Literature To owa tajemnica dała nam wszystkie największe elegie miłosne Hardy’ego. Literature Pitt myśli o Elegii Graya i podkrada się do niego jej półcienisty nastrój. Literature Y Gododdin (wym. ) – walijski średniowieczny poemat składający się ze zbioru elegii poświęconych mieszkańcom z Brytońskiego królestwa Gododin i ich sojusznikom, którzy, zgodnie z powszechnie przyjętą wersją, zginęli walcząc przeciw Anglom z królestw Deiry oraz Bernicji w miejscu znanym jako Catraeth ok. WikiMatrix Miała to być elegia, wspomnienie pośmiertne w formie książki. Literature – Czy mógłbym to wykorzystać i poprosić o wypożyczenie Elegia di Madonna Fiammetta na dzisiejszy wieczór? Literature - Mam na myśli elegię w której mówi o tym, że żaden człowiek nie jest samotną wyspą. Literature Wieści o śmierci Franklina w 1859 roku zainspirowały elegie, w tym jedną autorstwa Algernona Charlesa Swinburne’a. WikiMatrix – To jest Elegia di Madonna Fiammetta, Elegia o damie Fiammetcie Literature W jednej z Elegii duinejskich pisze: „Bo wydaje się, że wszystko nas zataja. Literature Czy w wieku piętnastu albo szesnastu lat zaczyna tłumaczyć elegie, dlatego że wygnano go z ojczyzny? Literature Napisał elegie liczące blisko dwieście wierszy. Literature Tu znajduje się również przedstawienie morfologii roślin w postaci elegii, którą napisał dla swej kochanki około 1790. WikiMatrix Księżyc odbijający się w drugim źródle był elegią, spiralą blasku i smutku. Literature W Talmudzie Babilońskim jej tytuł brzmi Kinòt, czyli „pieśni żałobne, elegie”. jw2019 – Elegia nie jest łatwa do zrobienia – powiedziała Mia. – To niebezpieczna robota, brudna. Literature Pani kapitan, mam nadzieję, że napisze mi pani elegię Literature - Elegia - powiedział. - Pieśń dla umarłych. Literature Rossetti, Elegia PROLOG Is demum miser est, cuius nobilitas miserias nobilitat. Literature Właśnie przegapiłaś elegię Davida o życiu w więzieniu. Dwa fragmenty poezji Rilkego, zacytowane na wstępie i na końcu, pochodzą z pierwszej elegii jego Elegii duinejskich. Literature Uśmiechnął się, a potem mruknął pod nosem: –„Elegia ku pamięci nieszczęśliwej damy”. Literature Epitafium - definicja, cechy, przykłady. Zródłosłów wywodzi się z greki: epitaphios znaczy tyle, co „pogrzebowy”. Epitafium to zwięzły, wierszowany utwór liryczny, który nawiązuje do formy napisu nagrobkowego i utrwala pozytywną pamięć o zmarłym. Tradycja tego gatunku sięga V w. p. n. e., czyli czasów wojen Greków z Definicja Elegia Co oznacza ELEGIA: 1. w nowożytnej poetyce utwór liryczny bez określonej miary wierszowej zazwyczaj o tematyce żałobnej, refleksyjnym, smutnym nastroju, utrzymywany w tonie skargi; 2. pieśń albo krótka kompozycja instrumentalna o charakterze smutnym, żałobnym Czym jest Elegia znaczenie w Słownik wyrazy E . Co znaczy Edytor: Słownik 1. wydawca dzieł drukiem; 2. pracownik naukowy przygotowujący czyjeś dzieło do druku elegia. Co znaczy Ekonomizer: Słownik gaźniku umożliwiające oszczędność zużycia paliwa przy częściowym obciążeniu silnika, wzbogacające mieszankę paliwowo powietrzną przy pełnym otwarciu przepustnicy gaźnika; 2. podgrzewacz wody albo elegia. Co znaczy Eksperyment: Słownik przeprowadzona po raz pierwszy, realizacja nowatorskiego pomysłu; 2. celowe wywołanie jakiegoś zjawiska w sztucznych, zazwyczaj laboratoryjnych warunkach w celu zbadania i wyjaśnienia jego przebiegu elegia. Co znaczy Emanacja: Słownik 1. promieniowanie, wydzielanie się; 2. nazwa historyczna promieniotwórczego gazu szlachetnego o liczbie atomowej 86 elegia. Co znaczy Eon: Słownik 1. wg gnostyków istota pośrednicząca między stwórcą a stworzeniem, emanacja bóstwa; 2. wiek, era elegia. Dodano: 14 luty 2019 Autor: Trener-Fitness
